Τεστ στην Ηλεκτρομαγνητική Επαγωγή (Επίπεδο δυσκολίας: Μέτριο)

α) Τα δύο πηνία διαρρέονται από ομόρροπα ρεύματα που έχουν την αντιωρολογιακή φορά.

β) Το πλαίσιο Π₁ δεν διαρρέεται από ρεύμα ενώ το πλαίσιο Π₂ διαρρέεται από ρεύμα έντασης \[I_2\]  που έχει την αντιωρολογιακή φορά.

γ) Το πλαίσιο Π₁ δεν διαρρέεται από ρεύμα ενώ το πλαίσιο Π₂ διαρρέεται από ρεύμα έντασης \[Ι_2\]  που έχει την ωρολογιακή φορά.

Β. Ο λόγος των επαγωγικών ΗΕΔ που δημιουργούνται στα δύο πηνία  \[\frac{ \mathcal{ E }_{επ_1 } } { \mathcal{E} _ {επ_2 } } \]   είναι:

α) \[\frac{1}{2}\],              β) \[2\],                 γ) \[\frac{1}{4}\],              δ) \[4\].

Γ. Αν αμέσως μετά τη στιγμή \[t_1\]  η φορά των δυναμικών γραμμών του μαγνητικού πεδίου αντιστρέφεται σε σχέση με αυτήν της \[t=0\] και το μέτρο της έντασής του αρχίζει να αυξάνεται με σταθερό ρυθμό \[λ\], τότε το Π₂ διαρρέεται από επαγωγικό ρεύμα έντασης \[Ι_2'\]. Για τις απόλυτες τιμές \[Ι_2,\, Ι_2'\]  των εντάσεων των ρευμάτων που διαρρέει το Π₂ ισχύει:

α) \[Ι_2=Ι_2'\]  και είναι ομόρροπα.

β) \[I_2=I_2'\]  και είναι αντίρροπα.

γ) \[Ι_2 > Ι_2'\]  και είναι ομόρροπα.

δ) \[ Ι_2 < Ι_2'\]  και είναι αντίρροπα.

Α) Τη στιγμή που η μαγνητική ροή της κάθε σπείρας γίνεται  \[\frac{ΒΑ}{2}\], το ρεύμα που διαρρέει κάθε σπείρα του πλαισίου έχει ένταση:

α) \[\frac{ΝωΒΑ \sqrt{3} }{4R}\],                  
β) \[\frac{ΝωΒΑ \sqrt{3} }{2R}\],                  
γ) \[ \frac{ΝωΒΑ}{2R}\],
δ) \[ \frac{ΝωΒΑ}{4R}\].

α) \[ 0 \],                            
β) \[ \frac{ΝωΒΑ}{2R} \],             
γ) \[ \frac{ΝωΒΑ}{4R} \],      
δ) \[ \frac{ΝωΒΑ \sqrt{3} }{ 4R  }  \]

α) \[ \mathcal{E}_{επ_1 }=\mathcal{E}_{επ_2 } \],        
β) \[ \mathcal{E}_{επ_1 }=2\mathcal{E}_{επ_2 }\],      
γ) \[ \mathcal{E}_{επ_1 }=-\mathcal{E}_{επ_2 }\],       
δ) \[\mathcal{E}_{επ_1 }=-\frac{3}{2} \mathcal{E}_{επ_2 }\].

Β) Το φορτίο που μετατοπίζεται από μία διατομή του σύρματος του πλαισίου απ’ την \[t_0=0\] ως την \[t=4t_1\]  έχει απόλυτη τιμή:

α) \[\frac{2ΝΦ_0}{R}\],                        
β) \[\frac{ΝΦ_0}{R}\],              
γ) \[\frac{Φ_0}{R}\],                              
δ) \[\frac{3ΝΦ_0}{R} \].

Γ) Το φορτίο που περνά από τη διατομή του σύρματος ενός πλαισίου ανεξαρτήτως φοράς απ’ την \[t=0\] ως τη στιγμή \[t=4t_1\]  έχει απόλυτη τιμή:

α) \[ \frac {2ΝΦ_0} {R} \],                        
β) \[ \frac{ 3Φ_0 } { R } \],                           
γ) \[\frac{3ΝΦ_0}{R}\],                            
δ) \[\frac{2ΝΦ_0}{R} \].

Α) Απ’ την \[t=0\] ως τη στιγμή \[t_1\]:

α) οι δύο αγωγοί διαρρέονται από ρεύματα σταθερών εντάσεων που έχουν την ωρολογιακή φορά.

β) Οι δύο αγωγοί διαρρέονται από ρεύματα σταθερών εντάσεων που έχουν την αντιωρολογιακή φορά.

γ) Ο αγωγός (1) διαρρέεται από σταθερό ρεύμα ωρολογιακής φοράς και ο (2) από σταθερό ρεύμα αντιωρολογιακής φοράς.

δ) Οι δύο αγωγοί διαρρέονται από ρεύματα χρονικά μεταβαλλόμενα.

Β) Απ’ την \[t=0\] ως τη στιγμή \[t_1\], τα επαγωγικά φορτία που διέρχονται απ’ τις διατομές των (1) και (2) αντίστοιχα έχουν απόλυτες τιμές \[q_1,\, q_2\]  για τις οποίες ισχύει:

α) \[q_1=\frac{q_2}{2} \],              β) \[q_1= 2 q_2 \],               γ) \[q_1=q_2\].

Γ) Στο χρονικό διάστημα από \[t=0\] ως την \[t_1\]  απ’ τους αντιστάτες των δύο αγωγών εκλύονται θερμότητες \[Q_1,\, Q_2\]  αντίστοιχα για τις οποίες ισχύει:

α) \[Q_1=\frac{Q_2}{2}\],         β) \[Q_1=2 Q_2\],          γ) \[Q_1=\frac{Q_2}{8}\],             δ) \[Q_1=4Q_2\].

Α) Η σταθερά \[λ\]:

α) είναι θετική,

β) είναι αρνητική,

γ) μπορεί να είναι θετική ή αρνητική αλλά όχι μηδενική.

Β) Αν ο αγωγός έχει αντίσταση ανά μονάδα μήκους \[R^*\]  και αν η απόλυτη τιμή της έντασης του ρεύματος που διαρρέει τον αγωγό είναι \[Ι_{επ}\], τότε η απόλυτη τιμής της \[λ\] είναι:

α) \[ |λ| = \frac{ Ι_{επ} r^2}{2R^* } \],                   
β) \[ |λ|=\frac{Ι_{επ} R^*}{r} \],                
γ) \[ |λ|=\frac{2Ι_{επ} R^*}{r} \].