Τεστ στην Ηλεκτρομαγνητική Επαγωγή (Επίπεδο δυσκολίας: Μέτριο)

Α) α) Κάθε πλευρά του πλαισίου δέχεται δυνάμεις Laplace που ανά δύο εξουδετερώνονται.

β) Το πλαίσιο έλκεται απ’ τον ευθύγραμμο αγωγό.

γ) Στο πλαίσιο δημιουργείται επαγωγική ΗΕΔ.

δ) Η μαγνητική ροή που διέρχεται απ’ την επιφάνεια του πλαισίου μένει σταθερή με το χρόνο.

Β) Αρχίζουμε να μειώνουμε την ένταση του ρεύματος στον ευθύγραμμο αγωγό χωρίς να μεταβάλλουμε τη φορά της.

α) Το πλαίσιο έλκεται απ’ τον ευθύγραμμο αγωγό.

β) Οι πλευρές ΚΛ και ΜΝ δέχονται απ’ τον αγωγό δυνάμεις ίσου μέτρου και αντίθετης φοράς.

γ) Στο πλαίσιο δεν δημιουργείται επαγωγική ΗΕΔ.

Α) Μέχρι τη χρονική στιγμή \[t_1=\frac{T}{4}\], η απόλυτη τιμή του φορτίου που μετατοπίζεται από τη διατομή  του σύρματος του πλαισίου είναι:
α) \[\frac{NBA}{2R}\],               
β) \[\frac{ΝΒΑ}{R}\],                 
γ) \[\frac{ΝΒΑ}{4R}\],    
δ) \[\frac{ ΝΒΑ\sqrt{3} }{2R}\].

α) \[\frac{ΝΒΑ}{R}\]  και ίδια με την απόλυτη τιμή του φορτίου που διέρχεται απ’ τη διατομή ανεξαρτήτως φοράς στον ίδιο χρόνο.

β) \[\frac{2ΝΒΑ}{R}\]  και ίδια με την απόλυτη τιμή του φορτίου που διέρχεται απ’ τη διατομή ανεξαρτήτως φοράς στον ίδιο χρόνο.

γ) \[\frac{2ΝΒΑ}{R}\]  αλλά διαφορετική της απόλυτης τιμής του φορτίου που διέρχεται ανεξαρτήτως φοράς απ’ τη διατομή στον ίδιο χρόνο.

Α) Απ’ την \[t=0\] ως τη στιγμή \[t_1\]:

α) οι δύο αγωγοί διαρρέονται από ρεύματα σταθερών εντάσεων που έχουν την ωρολογιακή φορά.

β) Οι δύο αγωγοί διαρρέονται από ρεύματα σταθερών εντάσεων που έχουν την αντιωρολογιακή φορά.

γ) Ο αγωγός (1) διαρρέεται από σταθερό ρεύμα ωρολογιακής φοράς και ο (2) από σταθερό ρεύμα αντιωρολογιακής φοράς.

δ) Οι δύο αγωγοί διαρρέονται από ρεύματα χρονικά μεταβαλλόμενα.

Β) Απ’ την \[t=0\] ως τη στιγμή \[t_1\], τα επαγωγικά φορτία που διέρχονται απ’ τις διατομές των (1) και (2) αντίστοιχα έχουν απόλυτες τιμές \[q_1,\, q_2\]  για τις οποίες ισχύει:

α) \[q_1=\frac{q_2}{2} \],              β) \[q_1= 2 q_2 \],               γ) \[q_1=q_2\].

Γ) Στο χρονικό διάστημα από \[t=0\] ως την \[t_1\]  απ’ τους αντιστάτες των δύο αγωγών εκλύονται θερμότητες \[Q_1,\, Q_2\]  αντίστοιχα για τις οποίες ισχύει:

α) \[Q_1=\frac{Q_2}{2}\],         β) \[Q_1=2 Q_2\],          γ) \[Q_1=\frac{Q_2}{8}\],             δ) \[Q_1=4Q_2\].

α) απ’ τον αναγνώστη προς τη σελίδα.

β) απ’ τη σελίδα προς τον αναγνώστη.

γ) μη προσδιορίσιμη σύμφωνα με τα δεδομένα της άσκησης.

Β) Την χρονική στιγμή \[t_1=2,5\, s\], το επαγωγικό ρεύμα που διαρρέει το πλαίσιο έχει

α) την ωρολογιακή φορά.

β) την αντιωρολογιακή φορά.

γ) μηδενική ένταση.

Γ) Τη χρονική στιγμή \[t=3,4\, s\], το επαγωγικό ρεύμα που διαρρέει το πλαίσιο:

α) έχει την ωρολογιακή φορά.

β) έχει την αντιωρολογιακή φορά.

γ) έχει μηδενική ένταση.

α) \[ \mathcal{E}_1=\mathcal{E}_2 \],              
β) \[ \mathcal{E}_1=2\mathcal{E}_2 \],                        
γ) \[ \mathcal{E}_1=\frac{ \mathcal{E}_2 }{ 2 } \].

Β) Για τις εντάσεις \[Ι_1,\, Ι_2\]  των επαγωγικών ρευμάτων που δημιουργούνται στα δύο πλαίσια ισχύει:

α) \[Ι_1=Ι_2\],                  β) \[Ι_1=4Ι_2\],                γ) \[Ι_1=8Ι_2\].

Α) Η κινητική ενέργεια \[Κ\] του μαγνήτη όταν φτάνει στο έδαφος είναι:

α) \[Κ=mgh\],                        β) \[K > mgh\],                   γ) \[K < mgh\].

Β) Στη διάρκεια του πλησιάσματος του μαγνήτη, η επαγωγική τάση που δημιουργείται στα άκρα Κ, Λ του Δ είναι:

α) μηδενική,

β) μη μηδενική με \[(+)\] στο άκρο Λ,

γ) μη μηδενική με \[(+)\] στο άκρο Κ.

Α) Αν \[g\] το μέτρο της επιτάχυνσης της βαρύτητας και οι αντιστάσεις του αέρα αμελητέες , τα μέτρα των ταχυτήτων των μαγνητών \[υ_1,\, υ_2\]  όταν αυτοί φτάνουν στο έδαφος ισχύει:

α) \[υ_1 = υ_2 = \sqrt{2gh}\],                  β) \[υ_2=\sqrt{2gh} > υ_1\],      γ) \[υ_2 = \sqrt{2gh} < υ_1\].

α) δημιουργείται επαγωγική τάση με \[(+)\] στο Λ.

β) δημιουργείται επαγωγική τάση με \[(+)\] στο Λ όταν ο Μ₂ πλησιάζει τον Δ₂ και με \[(+)\] στο Κ όταν όταν ο Μ₂ απομακρύνεται απ’ τον Δ₂.

γ) δημιουργείται επαγωγική τάση με \[(+)\] στο Κ.

δ) δημιουργείται επαγωγική τάση με \[(+)\] στο Κ όταν ο Μ₂ πλησιάζει τον Δ₂ και με \[(+)\] στο Λ όταν ο Μ₂ απομακρύνεται απ’ το Δ₂.

Θεωρήστε ότι σ’ όλη τη διάρκεια της κίνησης του Μ₂ οι δυναμικές γραμμές του Μ₂ περνούν απ’ την επιφάνεια του Δ₂.